Novèl !!! Anatz zo veire ! Es en Francés mès val lo còp
Plan de la pagina
Qualques
ligams occitans o non ambe, de còps, de remarcas personalas .
Nucleari : çò que nos espèra
se contunham…
Generalitats
Qu’es aquò l’occitan.
Dins lo canton nòstre
Pels amators de musica
Tèxtes literaris occitans
e enquèra...qualques plasticians
|
Réseau "Sortir du nucléaire" : sortir del nucleari, una necessitat e al mai lèu. L’istòria de Tchernobyl (i a vint ans ara) pòt tornar començar e aqueste còp aurem benlèu mens de chança… que n’avem agut, pr’amor del sacrifici dels « liquidators » Las centralas son tròp nombrosas e tròp dangeirosas. L’accident greu pòt arribar deman… sens parlar de la question dels descais radioactius qu’es totjorn pas resolgut…
Las consequéncias de l’explosion d’una centrala (deguda, per exemple, a un attentat terroriste o a un terratremòl) serián terribles : se un accident grèu deviá arribar en occitania, la mitat d’aquel territòri vendriá inabitable. Un risque inacceptable.
Escotatz d’emission publicas ont la dangeirositat de l’energia nuclearia es probada se èra necessari.
Podem trobar quicòm mai (e pas forçadament d’eolianas) e per començar salvar l’electricitat qu’escampan sens comptar.
Centre
International de Développement de l’Occitan (CIRDOC)
google en occitan.
list-oc una tièra (una lista s’aimatz mièlh) per comunicar las
novèlas e per polemicar sens fin fins al matin.
L’Institut
d’Estudis Occitans, pèira angulara de l’occitanisme.
seccion regionala (provença)
de l’IEO
lo moustier,
médiatèca de la cultura occitana
Orbis latinus en
English. Situacion e grammatica.
La théorie occitane expliquée au francophone novice trabalh plan fach pel centre regional d’Estudís occitan de
Provença.
Comment
prononcer l’occitan pel Crestian
Estève.
E mai l’Istòria d'occitània
mapa dels pòbles d’Euròpa un còp, per veire, la carta (mapa)
de las lengas, dins lo siti d’
Eiquí se ‘reita la França per trapar de diccionaris, de ligams e mai la resulta de
las eleccions francesas de 1997 ambe de mapas.
Auvèrnhe
Recueil de Contes, Légendes et Autres Récits d'Auvergne -- Occitan
un siti perfiechament presentat e botat en linha per d’estudiants. Se pòt escotar de tèxtes legits per lo Tiène Codèrt, lo Joan Vesòla e lo Daidièr Uguet. Òsca !
I E O
63 adreiça corièl de l’institut
d’estudis occitans País Domés, Auvèrnhe bas.
Lo logò (çai dessús) seguèt
dessenhat pel vòstre servitor.
Auvèrnhe.net cultura occitana en auvèrnhe e
Velai (IEO 15). Pel moment i a pas res a veire cal pacientar sens venir cabra…
o mai cabrèta…
Lo Convise associacion e revista del Nord Cantau país d’Orlhac fondada
pels Luciana e Nadal Lafon.
Agença
de las Musicas Traditionalas en Auvèrnhe (AMTA).
Velai
l'espaci occitan dau nòrd de
Velai-Vivarés pel Daidièr Marraire ambe d’enregistraments per telecargar.
Carcin
l'occitanie de A à Z veire Generalitats. La lenga nòstra vista d’Òlt pel Crestian
Estèva.
quercy.net cultura occitana dins lo carcin.
Lo pont
de Valandre (en Francés « le pont Valentré ») una celebritat
qu’es per Òlt çò qu’es la tòrre Eiffel pels parisians o lo Puèi domat dins
nòstre departament. La legenda çò ditz que lo diable auriá ajudar a bastir
aquel pont sus la ribièira Òlt.
lexique del carcinòl dordonhenc. ES una
enquista que faguèri al pè de mos parents que sortián de Carcin (46).
Maleirosament ajèri de problèmas tecnicas per la transcripcion fonetica que de
signes qu’apareisson sus la pagina se vejon pas mai sus la pagina web. Enquèra
un trabalh que me demòra de far.
Roerga
joan-Pau Fraisse un Roergat (Avaironés) nos parla
de son país de Segalar, de Joan Bodon, del trobador Daudè de Pradas…
Lemosin
IEO
Lemosin pagina de l’Institut d’estudis occitans del Lemosin
Lo
Marçau Champaud un de Lemotge (mai
exactament de Chaisson) plan presentat e interessant.
Chamboliva Ambe
l’Olivier Peirat e l’Ivon Balés « sus las vias d’a Chamboliva en
Lemosin »
Pels
amators de musica
Eric
Fraj Qu’es
vengut cantar lo repertori de son darrièr disque Arranca
me a Clarmont al café dels Augustas lo 9 de decembre 2006.
Massilia
ragga provençau Lo siti official
dels famós Musicians Marsilhés. Vergonha ! La version occitana es per
totjorn en « adobament ».
Sembla que se son
desseparats. Mès fan totjorn de musica.
Mondomix
Massilia en video
Claudi Marti pel Crestian Estève
las Paraulas de tres
de sas cançons :
Perque m’an pas dit /ciutat de Carcassona/
Montsegur
Joan-Pau
Verdier la
sia biografia. Mesclava dins sos
disques (que lo vejèri pas jamai en concert) cançons en occitan e en francés.
Aquò me rapèli los darrièrs disques del John Lennon, qu’èran entrelardats de
cançons de la Yokò Onò. Tota causida se pòt discutir. Ieu tròbi aquela solucion
bastarda.
En occitan, lo seu parolièr èra Micheu Chapduèlh, qu’es conegut dins lo mitan occitan per sas colèras que pareisson dins occitans, la revista de l’IEO. Se cal procurar un exemplari del recuelh de la colleccion IEO Ensatges . Zo regreterètz pas.
Mans de Breish
un site olandés sus la musica
d’occitania ambe las fotòs dels disques, encara de ligams, e mai de las
explicas, per los que parlan plan l’olandés.
trauca terme
un disque novel es sortit : quand n’i a pro ne’n demòra
Los tracturs volants. Càntan pas en occitan mas son de collègas de Clarmont : an gardat l’accent. E puèi fan de ròck agricòle alara…
Aura : L’ostal que vos cal se volètz crompar un disque.
interprètan la musica dels trobadors.
Bernat Combi un poèta occitan del Lemozin autor de Los Chants de bada luna e autras patofias. Vergonha ! sabi pas çò qu’es una patofia. Demandarai… Lo vejèri fai quauquas annadas e foguèri impressionat per l’autenticitat del personatge coma de la lenga qu’emplega ambe tant d’eufonia, de libertat e de fluiditat. Comprenguèri pas tot. Aquelses lemosins pàrlan viste e acorchan los mots, de mai dison cha (e mai tsa, e de còps –sa) en plaça de ca çò qu’es pas una ajuda per los que practícan principalament lo lengadocian, quitament se es lo del Nòrd.
Fabulous trobadors lo grope de Tolosa compausat d’Ange B, que musiquejava ambe la boca, e de Claudi Sicre. Claudi Sicre es l’òme que faguèt de ieu un occitanista.
Al mens aprenguèri l’occitan e me botèri a l’escriure se zo parli pas tròp sovent, per pas dire pas jamai. Aquò èra dins las annadas 1990, quand lo morcèu siu Pas de ci, pas de ça sortiguèt, e lo disque Era pas de faire (me calguèt de temps per comprendre çò que voliá dire « èra pas de faire » e soi encara pas segur que auriá pas calgut puslèu escriure « èra pas a faire ». Aquò’s pas qu’un detalh, mas paréis que lo diable i es.
Siam (èram) plan desparièrs Claudi e ieu. El èra un democrata que legissiá Toqueville e èra passionat per l’Americka. Escribiá aquel mot aital (ambe ck) per çò que, çò pensava, quò fasiá mièlh, mai democratique, coma le blue-jean. Aquò me fasiá far de bonds! El, s’ocupava de far tornar viure lo Carnaval de Tolosa, se regalava de far tustar lo monde sus de cassairòlas. Ieu, me trufavi de la societat e pensavi que lo mai sem, lo mai sem colhons. Après anavi desvelopar una passion pel Brassens, çò que se compren. Pensavi pas qu’a far de progresses personals. Me’n demòra de far (o « a » far ???)
Lo rescontrèri pas jamai lo Claudi mas escanjèron qualques lètras (un dialògue de sords, e a cada còp lo Claudi escribiá sus de papièr de mens en mens presentable ; pensi que s’aviam contunhat auriá acabar per me mandar sas lètras sus de papièr-cuol) Publiquèt aquelas lètras meunas dins la sia revista Linha Imaginòt. Un jorn benlèu las botarai sus aquel siti. A l’epòca voliái far un escriban mas podiái pas me decidir a montar a París. Puèi, per èstre escriban cal escriure de libres en Francés e aviái de las difficultats ambe aquela lenga. Èri enrabiat a l’idèia que la lenga francésa siá ligada a « l’usage du parisien cultivé » coma zo disiá lo Lexis la lectura que mai m’agradava. Me cresiái cultivat, aquò rai, mas voliái pas far un parisenc, coma mon cambarada Eric Laurrent, que, d’estudiant auvernhat s’èra mudat tot un còp en autor parisenc. D’ont li veniá aquela coneissança de la topografia parisenca que se vesiá dins son prumièr libre Coup de foudre («còp d’eslius ») el qu’aviá gaireben pas jamai fotut lo pè dins la capitala ?
Si ben (ara me rapèli !) lo rescontrèri lo Claudi un còp a la manifestacion per l’occitan a la television plaça de Jauda a Clarmont. Quò èra en 1996, pensi, e los tolosans èran estonats que Clarmont siá una vila tant granda, i a pas que los parisencs per creire que sem tres pelats en esclòps davant una bòria al teulat de Lauzas. Èri a costat d’el a la fin del cortègi. Pensi qu’èra una de mas prumièras manifestacions (se que non la prumièra) Fasiá bel, lo monde occupats a far d’emplètas (òc-ben : de shopping) nos agachavan d’un uèlh protuberant : (L’occitan ? qu’es aquò ? Pourquoi que vous manifestez ?) e èri pas tròp a mon aise. Parlavi pas tres mots d’occitan e aviái pas soncament la television !
Èra, lo Claudi, ambe lo Joan Marc Buge, pensi, e gausèri pas lor parlar. Pensavi que mas lètras, las avian benlèu trobadas un pauc nècias. Rai que coneissiai pas res a l’occitanisme a aquela epòca, e que la mia formacion politica èra pas lonh del zèro. Tot un còp lo Claudi, que s’emmerdava, se botèt a bramar : « Clermont capitale ! ». Aplicava las idèias del Felix Castan.
A prepaus Joan-Marc, se me legisses, seriá benlèu temps de me tornar lo libre de Castan Manifeste multiculturel et Antirégionaliste que te pretèri en 1998.
Dupain de
musicians marsilhés que càntan en occitan (ara atanben en francés degun es pas
perfièch).
Los deu
Larvath un grope de folc gascon.
Aimi plan lor disque Un còp serà, d’autant mai que coneissi pas
los autres.
: Còro de Bèrra : grope de polifonias de « las
alpes del sud » los vejèri a Clarmont fa quauquas annadas. Aviai lo temps,
qu’aviai pas d’ordinatur agara. Cantan plan ! aquò òc ! E son
d’artistes, que se mesfisan dels occitanistas qu’an tendéncia a cantar pendent
lors concerts.
L’Escarbòt : un “pichòt Còro” costat valadas occitanas de l’estat
italian. Dels tèxtes
en Nòrd occitan revirat en Italian. De còps me demandi se i a pas mai
d’occitanisme en defòra de l’Estat Francés qu’al dedins. Acabarai per creire
qu’aquò’s verai : lo centralisme Francés es pas bon per las culturas (e la
vida en general) dins las « provincias », las regions o qual que sia
lo nom qu’òm balha a las partidas del territòri d’aqueste pam del periferique.
swing FM Pas cap d’occitan sus la radiò del Hot Club de Lemòtge,
mas del jazz que swingua. E quò fai plaser, non ?
Agença de las Musicas Traditionalas en Auvèrnhe La
borreia, l’escoticha e las autras : par bien las dançar anètz veire
l’AMTA.
L’âme
de l’Auvergne, comentaris transcripcions e reviradas en francés.
Coriandre Ambe lo denommat
Denis Galvièr. De bolegaires de tafanaris qu’aiman de dançar e de far bruch. An
ja un DC : La Marmita d’Oc. Foguèri mai que susprés per aquel títol
mas per dire una ola, Paréis que n ‘ia que disián aital autres
còps…
Jean-Baptiste
Plantevin, que revirèt lo Pèire Perret dins son provençau.
André Chiron, e son Brassens en
provençau.
Joglar’verne de dròlles
d’es Tièrn (Thiers, 63) que se botèran ambe de tamborin a l’escòla dels
fabulous trobadors.
Lo Còr de la plana de monde de
Marselha (enquèra ?) aquò rapèla Gacha
empega ambe la votz de manu Théron que fasiá partida d’aquel grope.
Es Novèl !!! Anatz zo veire ! lo blog de Tonton K100D
Aicí occitania
(IEO Aude) Catalògue de la Creacion occitana : escribans, revistas i a
belcòp de causas e atanben de decas (l’adreiça de Parlem camjèt fa tres ans, lor ai mandat mai d’un
corièl… sens resultat.)
textes òc de
l’Institut d’estudís occitans
ciel d’oc tèxtes en provençau disponibles en format PDF :
e demest aqueles tèxtes :
L’Odissèa
d’Omèra revirada de Charlon Rieu (grafia felibrenca)
L’Infèrn de
Dante revirada de Jan Ròche (grafia felibrenca)
grammatica de
Lois Piat (1911) (Grammaire populaire générale des dialectes occitaniens)
trobar.org lo cant dels nòstres trobaires (ambe, de còps, reviradas en
anglés).
Peire Cardenal l’òbra sieuna botada sus malhum e revirada en francés per
D. Eissard
Le Roman de
Blandin de Cornoalha poèma
provençau que seguèt composat vèrs 1240 per Eleonor, filha de
Raimond-Berengier, comte de Marsilha. Manuscrit a la bibliotèca de Turin…
L’introduccion a la gramatica occitana de Lois Alibert.
Totes los autors montpelhieirenc o qu’escriguèron
sus Montpelhièr o gaire se’n manca, ambe d’explicas e de tèxtes, sul siti de J.F.
Brun.
Gensemin quauques explicas en
francés. Son retrach pinturat pel vòstre
servidor d’après una gravadura de frederic Donadieu. Sus la possibilitat de venir parisenc autrament que per
naissança.
lo mieu obratge qu’es en trin de se far, que se farà quand me daissaran
temps... o que trobarai còr...
Aquel omenatge a l’Antoine Spire
que sa darrièra emission Staccato sus France Culture foguèt consagrada a
la literatura occitana (intervista ambe Roquèta)... après foguèt
« expulsat » de la cadèna culturala (pel Cavada e la Adler, paréis...
desrengava, pardí !) Èri pas totjorn d’acordi ambe l’Antòni Spire, mès cal
ben dire que Staccato èra una emission coma far mestièr uèi... e lo cal
mercejar per aquel omenatge a la literatura d’Oc.
lo Renat Toscano escriban niçart.
lo Caramentran, afogat
provençau. Un qu’apara la tradicion e la grafia mistralenca e qu’es preste a se
batre per elas. Lo tot es de pas i daissar tròp de plomas...
Montpelhier
l’occitana « 370 paginas oèb d'occitan montpelhieirenc ».
un trabalh remirable, una font d’informacions de totas menas pel poèta e
romancièr Joan-Frederic Brun.
E de mai, es un coquinàs... s’ avètz de
problèmas de vocabulari...
Del professur Renat Merle : de tèxtes teoriques, e de ficcions atanben, en
occitan (provençal) de còps accompanhats de reviradas (traduccions).
La pagina del Corrent
revolucionari òccitan (CRÒC) es tanben lo siti dels exilhats, e sem totses
un pauc d’exilhats, quand nos volem occitans. Lo Cròc es un moviment per
l’independéncia d’Occitania. Benlèu pas tròp rasonable...
Lo patriotisme, foguèsse la
nacion pichoneta o mai grandeta, es un joguèt plan plan tròp dangeirós. Soi pas
nacionalista, al mens assaji de zo pas èstre…Per aquò far cal pas tròp agachar
la television. Escotar lo pòste es pas bon tanpauc… e lo jornal, per ma fe… ne
fau un per las pialailas.
I ajèt un temps ont se fargàvan las nacions (vel mitan del sègle XIX pensi.) e la nacion qu’auriá pogut (qu’auriá degut ?) nàisser al sud de l’estat francés d’uei es pas venguda al mond… òm pòt z-o regretar : de qué servís? Aquò empacha pas de far un torn sus lo siti del partit occitan, de legir la pròsa del Sergi Viaule e de legir Occitania, per la critica de l’estat ont vivem.
associacion
Oklaoma occitania : los indians son d’occitans coma los autres.
Occitania.org, Lo siti de la Val d’Aran, teritòri de lenga occitana (gascona, mai que mai).que se tròba far partida de l’Estat Espanhòl. Lo sol territòri espanhòl que se tròbe al Nòrd de las pireneias. Pichon territòri (un pauc mai, cresi, de 7000 estajants!!!), siti bel.Un forum, atanben.
Pèiras sècas .com
de Cristian Lassure, un òme fòrça seriós, que se balha la pena d’estudiar l’occitan. Rai que
las cabanas de pèira sècas se tròban sustot a l’entorn del massís
« central » e donc dins los paises occitans (en Bretanha n’i a
atanben). Aquelas cabanas, se tròba de monde per voler las apelar en francés
« bories ». Lo mot « bòria » designa la proprietat del
païsan, coma totes los que conéisson un pauc la nòstra lenga zo sàbon. Lassure
balha l’etimologia del latin BOVARIA (« luòc pels buaus ») que sembla
indiscutible. I a qualquas decas (per exemple « paret » es per el del
genre masculin). (13
IV 06)
Lo blog de la melania, en occitan, de segur.
Cristòfe Dalecki : Un escalpraire
contemporan, un « plastician » coma se ditz uèi. D’origina Polonèsa,
aquò l’empacha pas d’aver mai que degun l’accent del terrador auvernhàs. Es un ecologista
que fai del natural ambe de l’artificial, de las flors ambe d’aisina de cusina
e de palas en plastique, e de lianas ambe de tudels. Un òbra interessanta, o
mai, un trabalh que vòl dire quicòm. Li manca pas que de prenre
consciéncia de son occitanitat.
Lo factur chaval se lo coneissètz pas aquel, sètz un pauc
mal culturats, vesètz lo « trabalh d’un òme solet… »
Gaudí, lo grandissime
architècte catalan… dins la lenga sia…
E lo Blog de TontonK100D, zo cal pas oblidar ! Qu’es un bon companh, aquel d’aquí !!!